Uren zat je naast de radio, wachtend op het juiste moment. Totdat ‘I wanna have sex on the beach’ door je speakers knalde. Eindelijk draaien ze mijn favoriete nummer! Snel drukte je op de knop zonder te weten wat ze in hemelsnaam aan het zingen waren. Trots als een pauw dat het je was gelukt. Totdat je later ontdekte dat je het voor de helft over een ander nummer had opgenomen.
Onderweg naar Frankrijk zat je te dagdromen op de muziek van Marco. Onder het zweet door de verstikkende zon. Blij als je vader onderweg eindelijk een stop ging maken. Ruziënd om de gameboy met je oudere zus. Onderhandelend over bandjes die je allebei had opgenomen.. Alle bandjes waren met liefde samengesteld. Omdat het onbetaalbaar was om elke cassette te kopen moest je slim te werk gaan. Bandjes die niet leuk meer waren werden volop hergebruikt. Totdat de cd uitkwam. Het lijkt wel alsof toen alles veranderde. Al snel konden we muziek downloaden en werd muziek geconsumeerd i.p.v. dat het werd grijsgedraaid.
Het is helaas een oud ding mevrouw..
Onlangs kocht ik een auto. Mijn tweede auto die ik tot dusver heb gehad. Wat zag ik tot mijn vreugde; een cassette deck en cd speler! ‘Het is helaas een oud ding mevrouw.‘ Oud? Hij doet het prima. Vol blijdschap pakte ik mijn cassette koffer uit mijn logeerkamer. Deze zat nog vol met de mooiste cassettebandjes. Een tijd terug kocht ik zelfs nog een paar nieuwe van Nirvana op een rommelmarkt. Het plastic zat nog om de cassette. Vergezeld door het vergeelde stickertje waar 25 gulden op prijkte.
Gistermiddag was het zover. Een oud bandje met alleen ‘muziek ’98 en ’99’ erop trok ik uit de koffer en drukte ik in het cassette deck. Het moment van de waarheid. Zou hij het nog doen? Ik heb genoten! Van Blink 152 tot System Of A Down. Alle top hits uit die tijd, waar ik in mijn puberteit fan van was, stond erop. Met mijn ramen open en mijn speakers volop aan stond ik bij het stoplicht te wachten totdat de brug weer open zou gaan. De auto naast mij stopte. De man had zijn raam open en keek verbaasd opzij..
Haha, heel herkenbaar! Wij kopieerden op de middelbare school allemaal bandjes van elkaar en inderdaad, je zat bij de top 40 op de radio te wachten totdat het nummer kwam en je precies op tijd het nummer op kon nemen. Wat ik dan zo irritant vond, was dat de DJ er in het begin of aan het eind van het nummer doorheen praatte. Ik kon die man dan wel wat doen ;).
Ohja, inderdaad! Dan moest je daar weer wat overheen opnemen. #zwaarleven.
Superleuk Kim! Met veel plezier gelezen en inspiratie voor een artikel voor mij (ik zal naar je doorverwijzen). <3
Leuk om te horen Karen! Ben heel benieuwd 🙂
Ja echt, dat naast de radio zitten op een tof liedje op te nemen! Ik herinner me nog dat ik zaterdagmiddag naast de radio zat gekluisterd tijdens de top 40 (want dan kwamen alle toffe nummers tegelijk langs). Ik herinner me zelfs nog de volgorde van die bandjes! En het gekraak dat dan naar boven kwam als de band op sommige plekjes een beetje gaar was 😉
O zo heerlijk herkenbaar! Inderdaad dat naast de radio zitten en dan hopen dat ze er niet door heen gingen praten haha. Daarna nog de periode met die grote diskman. Ik had er een gekocht die schok bestendig was dat hij ook mee naar de middelbare school kon en niet steeds uitviel als ik aan het fietsen was. Je kocht je jas dan ook met zakken waar hij precies in pasten 😀 #goedeoudetijd
Oooh zo leuk om dit te lezen en toevallig ook, want ik vond dus laatst ook een deel van mijn oude casettebandjes terug.
Haha, geweldig leuke post! Ik ben heel erg blij dat ik in de jaren ’90 ben opgegroeid, was echt een fijne tijd.
Zelf kom ik uit 1996 maar toen ik rond de 10 jaar was nam ik alsnog liedjes op met cassettebandjes op mijn vaders oude radio, dus ik heb de fun niet gemist haha
Leuk stukje, helaas ook zo waar, jammer dat die goede oude tijd zo ondergewaardeerd wordt
Zo 90s inderdaad ;-). Ik heb ook nog ergens een cd-speler en een heleboel cassettebandjes die ik nooit meer afdraai, maar wel bewaar vanwege de memories haha.
Heerlijk die jeugdsentiment!